Powstała na fali dwóch poprzednich musicali Warnerów opowieść o kulisach Broadwayu będąca szczytowym osiągnięciem choreograficznym Busby’ego Berkeleya.
Guy Kibbee
11 Artykułów
Idealna na czasy Wielkiego Kryzysu capreska w iście riskinowskim stylu, czyli kino o nędzarce, która dzięki wsparciu ludzi z półświatka obraca się w damę.
Uzbrojony w komentarz społeczny musical nie z tej ziemi, w którym wymiar eskapistyczny miesza się z ujęciem realistycznym, i to zarówno na poziomie treści, jak i formy.
Przełomowy musical łączący eskapizm z pragmatyzmem, a także niczym nieskrępowaną rozrywkę ze zdrowym rozsądkiem.
Podnosząca społeczne morale propagandowa epopeja, w której – poprzez wiwisekcję kryzysów dotykających USA – odbija się wiara w amerykański naród.
Jakże aktualna w XXI wieku kpiarska satyra na politykę, błyskotliwie wymieszana z dodatkowym składnikiem, to jest z komedią romantyczną.
Przednio zrealizowany portret Ameryki AD 1932, wprawdzie poturbowanej, ale wciąż pretendującej do utraconej całkiem niedawno świetności.
Na poły gangsterska, na poły romantyczna, a przy tym stuprocentowo satysfakcjonująca opowieść o narwanym taksówkarzu i kochającej go na dziwny sposób żonie.
Świetnie napisany, wyreżyserowany i zagrany film łączący kino gangsterskie spod znaku Wielkiego Kryzysu z dziką komedią romantyczną rodem z ery przedkodeksowej.
Kino gangsterskie przypominające miłosną balladę: intymną, poetycką, wyrafinowaną i skąpaną w ekspresjonistycznych światłocieniach.
Opowieść o spotkaniu dwojga ludzi w Paryżu zaczynająca się niczym kino o napadzie, rozwijająca się jak komedia romantyczna, kończąca zaś melodramatem.