Względnie zabawne i aż nazbyt sprośne – chwilami wręcz prostackie – kino o odrywaniu dziedzictwa i odbudowywaniu przyjaźni.
Kafkowska z ducha opowieść o zwykłych ludziach wmieszanych w przerażający proceder oparty na systemowej wręcz demoralizacji wymiaru sprawiedliwości.
Zwierciadło żydowskiego życia – widzianego tak przez pokolenie imigrantów, jak i ich zasymilowane dzieci – w którym odbijają się marzenia, nadzieje i cele ludzkich serc.
Na wskroś eksplicytna i jeszcze brutalniejsza wizja społecznego awansu, który możliwy jest do osiągnięcia dzięki dążeniu do celu po trupach.
Inspirowana prawdziwą historią opowieść o sile siostrzeństwa, a przy tym oda do bliskości i anegdota o sztuce dobrego życia.
Choć pełna emocji, suspensu i dziwnego romansu, to jednak obrośnięta kulturowymi stereotypami opowieść o jednym z pierwszych superbohaterów popkultury.
Podana w formie operetki z pieprzykiem kontrowersyjna i na wskroś cyniczna opowieść o nieuchronności zdrady i braku szczęśliwych związków.
Całkowicie spełniona artystycznie wizja egzystencji w obliczu Wielkiego Kryzysu; kino wspaniałe, może i bolesne, ale ukazujące światełko w tunelu.
Wprawdzie zakorzeniona w żydowskich realiach i niemal szmoncesowym humorze, ale jednak uniwersalna opowieść o trudach dojrzewania.
Kino brutalnie obchodzące się z powojenną i niedbającą o weteranów Ameryką, a przy okazji satyra na Hollywood, gdzie plan filmowy przypomina pole bitwy.
Zgrabnie napisana i wyreżyserowana zagadka, której stawką jest odkrycie tożsamości, a potem schwytanie jednego z najpopularniejszych rabusiów w dziejach popkultury.
Szalenie ambiwalentny film: z jednej strony głęboko humanistyczny i wyprzedzający swoje czasy, a z drugiej – demonizujący aparycję nienormatywną.