Biograficzne kino będące mało rzetelną lekcją historii, zupełnie nieobfitujące w emocje, choć przecierające szlak późniejszym filmom z tej konwencji.
Makabryczna i wstrząsająca ekranizacja powieści Remarque’a; kino mocne, aktualne, pokazujące, że w wojnie i zabijaniu nie ma nic wzniosłego.
Szczery i rozdzierający serce dramat skąpany w błękitach o ludziach żyjących w więzieniach, niekoniecznie w sensie dosłownym.
Przednia komedia – zalążek późniejszych screwballi – w której mężczyźni jawią się jako duże dzieci niepotrafiące odciąć pępowin od swych matek.
Pesymistyczne kino antywojenne, dźwiękowy debiut Howarda Hawksa z robiącymi wrażenie sekwencjami powietrznymi i zwykłymi rozmowami.
Potwornie nudne kino, od strony realizacyjnej trącące amatorszczyzną, za to w ostatniej sekwencji nadspodziewanie mądre i intrygujące.
Wyborne kino feministyczne w reżyserii zapomnianej dziś Dorothy Arzner, u podstaw którego leży próba zmierzenia się z patriarchatem i toksycznym męskim spojrzeniem.
Obfitująca w metafory i symbole psychodrama na temat dojrzewania i towarzyszącego mu poczucia pustki, uciekająca się do ironii oraz baśniowej wręcz konwencji.
Obłędnie zrealizowane kino muzyczne, w całości nakręcone w dwupasmowym Technicolorze, wypaczające jednak prawdę o korzeniach jazzu.
Progresywne kino kobiece z finałem zaprzepaszczającym jego wymowę oraz dramat doskonale rozumiejący kryzysowe czasy, w jakich powstał.
Szalenie cielesny film, feministyczna jazda bez trzymanki odsłaniająca prawdę o Ameryce, nielegalnym handlu kobietami oraz sutenerstwie.
Pełna napięcia historia kryminalna oraz jeden z wczesnych przykładów kina o napadzie z podwójną rolą wspaniałej Loretty Young.
Pierwszy i ostatni mówiony film z udziałem Lona Chaneya, człowieka nie tylko o tysiącu twarzach, ale i – jak się okazuje – tysiącu głosach.
Wspaniała, choć momentami nieco zbyt sentymentalna opowieść o dorastaniu, stale przełamywana przez humor wysokich lotów i dystans do świata.
Poruszająca opowieść o ojcu idealnym, który dla swej marnotrawnej rodziny zrobi wszystko, nawet jeśli serce miałoby mu pęknąć.