Skłaniająca do refleksji, zręcznie zrealizowana, ale chwilami zwyczajnie pozbawiona życia opowieść o dystopijnym świecie, w którym ludzkość wyprano z emocji.
Recenzje
255 Artykułów
Mało oryginalna, ale za to nadrabiająca ironicznym humorem opowieść o młodym pisarzu mierzącym się z żałobą po stracie ukochanej matki.
Rozwijająca się naprędce i pozbawiona emocji – przynajmniej na ekranie – opowieść o niemożliwych do polubienia kobietach z dwóch różnych pokoleń, ale jakże bliskich sobie.
Zimny i niemal całkowicie wyprany z emocji film przybliżający postać Flannery O’Connor, amerykańskiej pisarki i katoliczki, portrecistki Głębokiego Południa.
Zabawna i uzbrojona w społeczny komentarz komedia kumpelska, której bohaterki w ciągu kilku godzin wstępują w szranki z piętrzącymi się przeciwnościami losu.
Przeciętne kino ku pokrzepieniu serc, w centrum którego stoi nie rozwijający się w spektrum autyzmu chłopiec – najjaśniejszy punkt całości – a jego zmagający się z problemami ojciec.
Sztubacka, beztroska i oddająca ducha wakacji błazenada, a przy okazji kino o dojrzewaniu skłaniające zarówno bohaterów, jak i widza do refleksji.
Rozwijająca się niespiesznie opowieść o kilku pokoleniach mężczyzn z Nowego Jorku, pogrążonych w kryzysach, zmagających się z samotnością i wypatrujących zmiany.
Klimatyczna, zręcznie zrealizowana i ociekająca suspensem opowieść o chciwości, którą kierują się żądni zysku ludzie wypatrujący cysterny z benzyną.
Osobliwa i nie do końca satysfakcjonująca artystycznie opowieść o żałobie, w której cyfrowo wygenerowany ptak – wyglądający skądinąd paskudnie – personifikuje Śmierć.
Zamknięte w wąskim kadrze i skąpane w czerni i bieli melancholijne kino o doświadczeniu życia na obczyźnie, o związanej z tym samotności oraz o poszukiwaniu nadziei.
Nieepatujący przemocą, choć o przemocy opowiadający dokument, którego bohaterowie – mający nazwiska, twarze oraz głosy – poszukują sprawiedliwości i ukojenia.