Zabawna, pieprzna i niestety mizoginistyczna komedia przedkodeksowa, w której romantyczność zastępuje czysta lubieżność.
Małe wielkie kino o próbie spełnienia Amerykańskiego Snu w obliczu przemian kulturowych, społecznych i gospodarczych.
Kryminał spod znaku „kto zabił”, w którym na pierwszy plan wysuwa się inne pytanie: czy dojdzie w ogóle do jakiejś zbrodni?
Kino nijakie, zanurzone w burżuazyjnej dekadencji, zbyt abstrakcyjne, zupełnie tak, jakby jego surrealistyczne zacięcie było celem samym w sobie.
Pean na cześć amerykańskiej rodziny i domowego ogniska w obliczu żalu, samotności, strachu przed przyszłością, żałoby oraz ekonomicznych cięć czasu wojny.
Pozbawiony emocji romans pomiędzy kobietami duszącymi się w ciasnym gorsecie epoki, którym w miłość uwierzyć trzeba – i to literalnie – na słowo.
Wiele hałasu o nic: przygodowe kino science fiction o mężczyznach, którzy nienawidzą kobiet; nie aż tak złe, jak mogłoby się wydawać.
Dyskretna i pełna szacunku opowieść o życiu i śmierci, nawiązująca do Bergmana i Allena, wypełniona niestety jednowymiarowymi postaciami.
Gangsterski romans, w którym interesujące jest samo tło – lata trzydzieste na Wielkich Równinach – ale już nie miłosna relacja bohaterów.
Kolejna opowieść o męczącym pościgu za nieosiągalnym Amerykańskim Snem, którego upadek rejestrowany jest na tle bokserskiego podziemia.
Wspaniała przypowieść o zgubnym wpływie chciwości na człowieka oraz o zniszczeniach, jakich dokonuje ona w słabej ludzkiej duszy.
Staromodny na poziomie formalnym western przerzucający środek ciężkości z typowo pojmowanego kowboja na zawziętą i aktywną kobietę.
Wzięta z życia historia relacjonująca bolesny proces odchodzenia, ale również wystawiająca świadectwo prawdziwej, bezinteresownej przyjaźni.
Przyprawiający o dreszcze zażenowania thriller, który przypomina format telewizyjny rodem z minionej epoki, lecz z bardziej doborową obsadą.
Pretensjonalna i pozbawiona emocji biografia Billie Holiday, która broni się jedynie w partiach muzycznych, w pozostałych wiejąc nudą.