Nagrodzona Oscarem dla najlepszej aktorki opowieść o matczynej miłości, z którą lepiej nie zadzierać, podana w formie na poły slapstickowej komedii.
Pean na cześć pielęgniarek i pochwała ich wojennego poświęcenia, przełamywane niepotrzebnymi – i seksistowskimi – wątkami romantycznymi.
Prosta i subtelnie opowiedziana historia o przyjaźni i trudnym wchodzeniu w dorosłość z jazdą na deskorolce jako motywem przewodnim.
Przypominające egzystencjalny horror głębokie studium obsesji i chorych ambicji, które – jak w przypadku każdego szanującego się filmu noir – prowadzą do upadku.
Źle napisana opowieść o negatywnych skutkach homofobii, w centrum stawiająca nie ofiarę, a jej szukającego rozgrzeszenia ojca.
Spektakularne i bardzo drogie kino, lecz niestety zupełnie niezainteresowane antywojennym przekazem, a raczej romansami głównych bohaterów.
Przedkodeksowa komedia romantyczna, dyskryminująca ponadto kobiety, u podstaw której leży wprost niedorzeczna przesłanka.
Kolejna opowieść – przyjemna, choć nudnawa – o mężczyźnie zmagającym się z demonami, o których nigdy wcześniej nie miał pojęcia.
Seksistowska i mizoginistyczna komedia romantyczna stanowiąca zapowiedź późniejszych screwballi, w której niby się kochają, ale zupełnie tego nie czuć.
Gigantycznych rozmiarów kino o amerykańskich pionierach prowadzonych przez Johna Wayne’a, zrealizowane w równie pionierskim systemie szerokoekranowym.