Sprawna technicznie, z werwą zagrana, dość zabawna i wystarczająco skomplikowana opowieść o napadzie na bank z romansem w tle.
Wielka Brytania
Cichy, choć rozgrzany pod powierzchnią, a do tego głęboko humanistyczny portret kobiety pod presją, mierzącej się z systemem, który z góry skazuje ją na porażkę.
Subtelne i powściągliwe kino o relacji ojca z córką, w którym na powierzchni dzieje się niewiele, podczas gdy pod nią aż buzuje od emocji.
Sprawnie skonstruowany i momentami mrożący krew w żyłach thriller dokumentalny oraz opowieść o tym, jak wygląda życie nurka jaskiniowego.
Skupione wokół ekologii uniwersalne kino ze słusznym przesłaniem, którego problem tkwi w momentami nużącej postaci samego posłańca.
Wartościowe kino o pozbawionej wdzięku starości i przepracowywaniu bolesnych traum, a przy tym aktorski popis Lance’a Henriksena.
Kino nijakie, zanurzone w burżuazyjnej dekadencji, zbyt abstrakcyjne, zupełnie tak, jakby jego surrealistyczne zacięcie było celem samym w sobie.
Dyskretna i pełna szacunku opowieść o życiu i śmierci, nawiązująca do Bergmana i Allena, wypełniona niestety jednowymiarowymi postaciami.
Kafkowska z ducha opowieść o człowieku niesprawiedliwie zamkniętym w więzieniu, w której wyjątkowo mało jest samego humanizmu.
Przykry, choć wcale niezaskakujący, portret generacji Z, w sam raz dla najmłodszej widowni, która ma szansę odnaleźć się w problemach bohaterów.
Bardzo nierówne kobiece kino akcji od Reed Morano, w którym Blake Lively, odchodząca od wizerunku glamour, robi wszystko, by pomścić śmierć rodziny.