Perfekcyjny formalnie horror egzystencjalny, w którym zderzają się dwie drzemiące w każdym człowieku istoty: dobra i zła.
Paramount Pictures
Zgrabna i błyskotliwie napisana komedia o kobiecej przyjaźni, która momentami cechuje się znamienną dla dekady i niepotrzebną mizoginią.
Kolejna – znowu obrośnięta stereotypami, rasizmem i seksizmem – opowieść o Fu Manchu i zemście, kontynuowanej tym razem przez jego dziecko.
Oparta na prozie Theodore’a Dreisera niezajmująca opowieść o upadku spowodowanym chęcią osiągnięcia szybkiego awansu społecznego.
Wzorcowy film noir o zwyczajnych ludziach robiących nadzwyczajnie złe rzeczy, mroczny, cyniczny, perwersyjny, ale i chwilami zabawny.
Skrząca się od seksualnych insynuacji i lekka niczym wiedeńska operetka komedia romantyczna, arcydzieło wczesnego kina dźwiękowego.
Wyczekiwana przez całą Amerykę opowieść o chłopcu, który – choć bywa również nicponiem – jest ucieleśnieniem przyzwoitości.
Kino gangsterskie przypominające miłosną balladę: intymną, poetycką, wyrafinowaną i skąpaną w ekspresjonistycznych światłocieniach.
Opowieść o spotkaniu dwojga ludzi w Paryżu zaczynająca się niczym kino o napadzie, rozwijająca się jak komedia romantyczna, kończąca zaś melodramatem.
Biurowa opowieść miłosna, z jednej strony nowoczesna i progresywna, z drugiej zaś – rażąco z dzisiejszej perspektywy wsteczna.
Zrealizowana w egzotycznej scenerii Polinezji Francuskiej uniwersalna – bo wspólna wszystkim kulturom – historia nieszczęśliwej miłości dwojga młodych ludzi.
Zabawna, rozerotyzowana i pełna wizualnego polotu opowieść o miłości, która sama w sobie jest magią i uczuciem silniejszym od mocy nieczystych.